Przygotowywanie wdrożenia

Szczegółowe przygotowanie stanowi klucz do pomyślnego wdrożenia.

• Wymagania systemowe. Upewnij się, że sieć, serwery i komputery klienckie spełniają wymagania systemowe każdego produktu objętego wdrożeniem.
• Języki. Jeśli produkt jest dostępny w wielu językach, wybierz język dla każdego wdrożenia.
• Opcje konfiguracji. Oceniaj opcje konfiguracji oprogramowania, które różnią się w zależności od produktu. Przykładowo produkty mogą zawierać opcje ścieżek wyszukiwania, położenia plików pomocniczych lub dołączania rozszerzeń i plików dziennika.

Administratorzy zarządzają trzema typami licencji:

• Licencja użytkownika — na podstawie identyfikatora Autodesk ID, uwierzytelniana automatycznie.
• Licencja jednostanowiskowa (na urządzeniu) — powiązana z określonymi urządzeniami z numerami seryjnymi. Uwierzytelniana automatycznie lub po wyświetleniu monitu o wprowadzenie numeru seryjnego.
• Licencja sieciowa — zarządzana przez oprogramowanie Menedżer licencji sieciowych i uwierzytelniana przez wstępnie skonfigurowane serwery licencji sieciowych. Sprawdź nazwę serwera licencji i model serwera licencji (pojedynczy, rozproszony lub nadmiarowy), które zostały wybrane na początku. Zainstaluj najnowszą wersję programu Menedżer licencji sieciowych (NLM).

Aby zidentyfikować typ licencji produktu, zobacz sekcję Wszystkie produkty i usługi w portalu Autodesk Account. 

Przed utworzeniem wdrożenia należy skonfigurować udział sieciowy dla obrazu administracyjnego. Udział sieciowy jest folderem instalacyjnym, do którego mogą uzyskać dostęp wszyscy użytkownicy. W udziale sieciowym można tworzyć wdrożenia, na podstawie których użytkownicy mogą instalować oprogramowanie lub administratorzy mogą je dystrybuować.

Podczas tworzenia udziału sieciowego należy postępować zgodnie z poniższymi zaleceniami:

• Nazwa udziału powinna być prosta i krótka, bez spacji.
• Utwórz folder udostępniony na górze dysku lub w jego pobliżu, na przykład \\serverXX\Deployments. Jeśli folder wdrożenia jest zagnieżdżany w serii podfolderów, może dojść do przekroczenia limitu długości ścieżki ustawionego przez system Windows.
• Utwórz oddzielny folder dla każdego wdrożenia. Uwzględnij wszystkie produkty dla określonego procesu w jednym wdrożeniu. W ten sposób łatwiej jest rozpowszechniać wdrożenie w grupie użytkowników, która korzysta z tego procesu.
• Zamiast mapowanych dysków należy używać ścieżek współdzielonych UNC (Uniform Naming Convention). Jeśli jednak korzystasz z mapowania dysków, upewnij się, że wszyscy użytkownicy zmapowali tę samą literę dysku.
• Jeśli planujesz utworzyć plik dziennika sieciowego, nadaj wszystkim użytkownikom prawa do zapisu i odczytu udziału.